Momenteel zit ik in het zoveelste hostel van deze reis. Ongeveer 11 maanden geleden vertrok ik van huis en het einde van deze reis is in zicht. Dan ga je vanzelf een beetje reflecteren. Op het leven en zo, je kent het wel. Mijn vrienden vragen me af en toe of ik al tot levensveranderende inzichten ben gekomen: ‘uhm nee?‘. Behalve dat ik na een hevige bingewatchsessie Homeland en het reizen door het Midden-Oosten, nu graag CIA spion wil worden, maar dat terzijde.

Maar ik krijg ook vaak de vraag; Hoe ben je zo met dat reizen begonnen? En tsja, daar moest ik even over nadenken. Mijn ouders zijn geen enorme globetrotters (ik heb vaders voor zijn 65e verjaardag meegenomen op zijn eerste trip buiten Europa), dus het was niet bepaald met de paplepel ingegoten. Ook ben ik tijdens mijn studententijd niet van de ene buitenlandse stage in de andere overzeese master gerold. Nee, ik ging wel een weekendje naar Praag of Barcelona.

En terwijl mijn vrienden maar verhalen vertelden over hun stage in Suriname over hun reis door Zuid-Amerika, zat ik op de studentenvereniging biertjes weg te tikken. Toen ik was afgestudeerd, niet geheel snel, want ik had mijn studentenjaren gevuld met ontelbaar veel commissies en besturen, dacht ik: Als ik nog eens op reis wil, is dit wel het moment. Straks heb ik een fulltime baan, en voor je het weet, ben ik grijs, loop ik met een stok en zijn Poekie en Minoes m’n enige vrienden.

Dus, ik dacht; ik probeer t wel. Iedereen zegt dat t leuk is, dus laat ik dat dan ook maar eens doen. Maar waarheen? Zuid-Afrika leek me wel wat. Op een weekendje New York na, was ik nog nooit buiten Europa geweest, dus Afrika klonk toch wel een beetje spannend. (Het hielp ook niet dat iedereen vroeg: Is dat wel veilig dan?). Dus ging ik als naïveling op zoek naar vrijwilligerswerk. Een zachte landing en de wereld redden leek me wel wat. Dat eerste heb ik zeker gehad, dat laatste was een beetje te hoog gegrepen.

Daarna ben ik nog 3 maanden door Afrika getrokken en het continent heeft m’n hart gestolen. Ergens tussen de olifanten en slapen onder de blote sterrenhemel gebeurde het; ik werd besmet, ik kreeg het reisvirus.

Inmiddels heb ik ongeveer 60 landen van de wereld gezien, ben ik net een jaar op reis geweest en vragen mijn vrienden nooit Hoe gaat het? maar Waar ben je? Ik ken mijn paspoortnummer uit mijn hoofd en ik word niet meer thuis verwacht voor de feestdagen.

Ik ben nog niet terug van een jaar reizen of ik ben alweer met de volgende trip bezig…..ik denk dat ik verslaafd ben.