Ik ben inmiddels 10 maanden op reis en heb net vorige week mijn terugvlucht naar Nederland geboekt. Nadat ik mezelf even in slaap heb gehuild, merkte ik dat ik steeds meer naar thuis begon uit te kijken. Maar op een andere manier dan ik verwachtte. Het was net alsof mijn hersenen rare connecties maakten tussen de dingen die ik overdag zag op mijn semi-tropische bestemming en thuis. Ik zal eens wat voorbeelden noemen.

Hey, ken ik jou niet ergens van?

Ik zie dus ineens allemaal bekende gezichten. En dan heb ik het niet over buddy’s die ik eerder op reis ben tegengekomen. Maar als ik op straat loop, heb ik de hele tijd het idee dat ik mensen herken. En dit zijn vrij random mensen van thuis, variërend van een oud-collega, een oude vlam tot een sportleraar van jaren geleden. Uiteraard blijkt het dan gewoon een inwoner van Iran te zijn, die het heel gek vindt dat ik hem zo aanstaar.

Kip, patat en appelmoes

Ik heb ineens heel veel zin in bepaald voedsel. En ook hier is geen pijl op te trekken. Zo zag ik van de week een gerecht in een Iraans restaurant dat verdacht veel leek op een kip-kerrie salade. En nu wil ik dus kip-kerrie salade. Terwijl je me daar op feestjes en partijen normaliter ver vandaan ziet blijven. Ook heb ik mijn ouders alvast geïnformeerd dat dat kerstdiner me gestolen kan worden. Doe mij maar een broodje kroket. Oh! En geef me een mes! Wat is dat toch in Centraal Azië, waarom zijn messen bij het eten hier niet ingeburgerd?

Daarbij aansluitend heb ik de afgelopen nachten heel raar gedroomd. Net voordat ik echt diep in slaap val, je weet wel een beetje dat half bewuste stadium, zie ik mezelf door de Appie lopen. Ik koop allemaal dingen die ik normaal in Nederland helemaal niet per se zou kopen, maar waar ik nu echt enorm veel zin in heb. Zoals Toffifee of komijnenkaas….

Een eigen huis, een plek onder de zon

Ook denk ik de laatste dagen vaak aan mijn appartement in Amsterdam. Laten we ten eerste hopen dat dat er nog staat (gelukkig recent nog bevestigd door een langs fietsende vriendin die zei dat er niet allerlei rare gaten in de muur zitten en dat ook de ramen er nog in zitten, toch fijn om te weten). En hoewel ik amper de exacte kleur van de muur kan herinneren, ben ik de gehele ruimte in mijn hoofd al opnieuw aan het inrichten (alsof ik daar straks geld voor heb na een jaar reizen, maar goed). Ik heb al gegoogled op een nieuw bed…..Nu helpt t ook niet dat ik hier allemaal leuke Perzische tapijten zie, die vast enorm leuk matchen bij de rest van mijn moderne interieur…

Daarnaast heb ik ook enkele momenten uitgekeken naar een moment dat ik op de bank lig op een regenachtige zondagmiddag en een half seizoen Homeland achter elkaar uitkijk totdat Netflix zegt: ‘Ben je er nog?’. Waarom ik dat wil, geen idee?

Ook heb ik al maanden voor mijn terugkomst mijn ‘Welkom Terug’ borrel gepland, want tsja iedereen moet natuurlijk wel kunnen met zijn drukke Nederlandse agenda’s. En de lieve mensen van thuis mis ik van alles toch wel het meest.

Ik denk dat het gewoon even een fase is waar ik doorheen moet. Ik heb nog twee mooie reismaanden in het vooruitzicht waar ik heel veel zin in heb. Die kip-kerrie salade moet dus nog even wachten.

Heb jij ook van die vreemde dingen die je mist als je op reis bent? Laat het me weten in de comments!