Wellicht staat het al jaren bovenaan je bucketlist. En terecht. Er lopen nog maar 786 van deze prachtige aapies rond op dit aardbolletje. Het is werkelijk een droom die uitkomt om de (verre) neefjes en nichtjes van Bokito in het wild te zien.
Dus droom jij ervan om als een ware Tarzan (of Jane) je een weg te banen door het Bwindi Impenetrable park en deze zilvergrijze reuzen eens diep in de ogen te kijken. En je bent bereid hier best wel wat geld voor neer te leggen. Jazeker; want hou je vast; je betaalt in de meeste maanden zo’n 600 dollar voor een gorilla trekking permit. En daarvoor mag je dan een uurtje op bezoek. Kun je beter naar de Apenheul gaan, zou je zeggen. Niet dus. Je kunt ze alleen maar in het wild bewonderen, want een dierentuin overleven de berggorilla’s simpelweg niet. Maar geloof me, het is elke daalder, uhm eurocent, waard.
Momenteel is het het beste idee om vanuit Oeganda te gaan, want buurland Rwanda heeft net de prijzen drastisch verhoogd en in de ‘Democratische’ Republiek Congo kost een bezoekje je wellicht iets meer dan 600 dollar, aangezien daar al een tijdje een gruwelijke burgeroorlog woedt. Gelukkig is Oeganda een heerlijk vakantieland, maar daarover later meer.
Terug naar de lieve en onschuldige aapjes. Nu kan ik me voorstellen dat je een beetje wilt weten waar je die rib uit je lijf aan gaat spenderen. En het fijne is; dat ga ik je nu vertellen!
Het reisgezelschap
Vaak ben ik niet zo van alles van tevoren plannen, maar in dit geval zou ik het zeker aanraden. Er mogen namelijk maar 72 mensen per dag het oerwoud in met een maximum van 8 mensen per groep. Zou toch net jammer zijn als je de hele reis naar Oeganda hebt afgelegd en dan net naast het net vist. Je kunt alles in principe ook ter plaatse regelen, maar dan heb je veel tijd en heeeel veeeel geduld nodig. Alles gaat namelijk in African time….Het is sowieso aan te raden om met een erkende organisatie te gaan. Een dergelijke organisatie staat vaak in nauw contact met het park en weet waar de gorilla’s zitten. Dit kan een Afrikaanse organisatie zijn of eentje dichter bij huis zoals Koning Aap (hoe toepasselijk) of je kunt Reizen naar Uganda met Sawadee.
Het ondoordringbare bos
Het pad
What’s in a name? De berggorilla’s leven in een oerwoud. En in een oerwoud heb je nu eenmaal geen aangeharkte paadjes en brugleuningen. En dus baan je je een weg door de vele takken en bomen en krijg je soms natte voeten als je een rivier over moet steken. Gelukkig heeft je lokale gids wel een machete (what else) bij zich om een beetje zicht te creëren. Meestal weten de gidsen wel ongeveer waar een familie zit, maar helemaal precies weten ze dat niet. Je moet je daarom ook voorbereiden op een lange en soms uitdagende wandeling. Het kan soms uren duren voordat je bij de gorilla’s in de buurt komt. Zorg dus voor goede wandelschoenen en kleding. Bedek je benen en eventueel ook je armen tegen schaafwonden van takken en trek je sokken over je broek aan. Ik weet dat je daarmee van de straat geplukt wordt door de mode-politie, maar je hebt dan geen ongenode vrienden die via je been omhoog kruipen. En zeg nou zelf, dat wil jij liever ook niet.
De drooglegging
Als je dan in de buurt bent van de familie, dan mag je vervolgens helemaal niks. Of althans vrij weinig. Je moet je eten, je drinken, je tas, je livelihood, alles achterlaten. Alleen jij, je camera en je verhoogde hartslag mogen mee. Je krijgt instructies over wat je kunt verwachten in het geval de gorilla’s zelf aapies (jij dus) gaan kijken en wat je moet doen als een baby gorilla je even komt onderzoeken. Daarna is het nog even klauteren, een paar struiken wegduwen en daar zit ie dan. Mr. Gorilla himself, op 4 meter afstand van je, te knabbelen aan een blaadje alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Aapies kijken
Vol verwachting klopt ons hart. Want daar zitten ze dan. Een oude wijze silverback, een mannetje, 2 vrouwtjes en een dreumes, die dapper op zijn borst klopt. De baby gorilla vindt dat bezoek maar al te interessant en laat graag zien wat hij in huis heeft. Mama vindt het allemaal maar best, maar de grote silverback houdt je nauwlettend in de gaten. ‘Hoe reageert dat menswezen op de kleinste telg van onze familie?’ En dus beweeg jij je stil in de bosjes. Neem je honderd selfies en nog 2 keer zoveel foto’s van Familie Gorilla. Maar vergeet ook niet af en toe die lens weg te leggen en even te genieten. Je hebt tenslotte maar een uurtje….
Wie plukt er de vruchten van?
Jij natuurlijk! Want je hebt zojuist de gorilla’s gezien! Maar ook de lokale bevolking help je met je excursie. Het is natuurlijk rammend veel geld wat je aan dit avontuurtje uitgeeft, maar als je er eenmaal bent, zie je dat het goed besteed wordt. Er wordt veel geld gestoken in het natuurbeheer en het wordt gebruikt om lokale scholen en ziekenhuizen te ondersteunen. De Oegandezen weten dat het een enorme trekpleister is en gebruiken dit om de lokale gemeenschap te ondersteunen en de leefomgeving van de gorilla’s te verbeteren. Eigenlijk niet zo gek natuurlijk. Je kunt je portemonnee dus met een gerust hard legen.
Of het die 600 dollar waard was? Absoluut! Ik zou het zo weer neerleggen, want dit is een moment om nooit meer te vergeten!
Reislustige Loonslaaf 